Komórkowy System Ograniczajacy GEOWEB^®

przenoszenie obciażeń

Zwiększenie odporności i trwałości torowisk na trasie Trzebinia-Zebrzydowice

Ściśliwe, niskiej wytrzymałości podłoża gruntowe są przyczyną znacznych problemów i trudności w utrzymaniu ruchu kolejowego. Użycie komórkowego systemu GEOWEB do modernizacji torowisk umożliwia wzmocnienie gruntu oraz stabilizację torowisk przy znacznym zmniejszeniu czasu i kosztu prac w stosunku do tradycyjnych rozwiązań.

Po raz pierwszy w polskim kolejnictwie komórkowy system GEOWEB został zastosowany do wzmocnienia podtorza linii magistralnej E-65 pod podrozjazdnicami strunobetonowymi na odcinku Trzebinia-Zebrzydowice w rejonie Zabrzeg od 50,9 do 51,1km. Użycie prototypowego w warunkach PKP systemu zostało poprzedzone szczegółowymi analizami i porównaniami z tradycyjnymi metodami, uwzględniającymi min.

• konieczność prowadzenia ruchu na sąsiednich torach,
• możliwość maksymalnego skrócenia czasu modernizacji,
• wymianę gruntu do głębokości 2m,
• ochronę środowiska naturalnego.

Ochrona rosnących w podnóżu nasypu dębów spowodowała rezygnację z modernizacji torów metodami „chemii budowlanej”. Brak krajowego doświadczenia w zakresie stosowania technologii komórkowego ulepszania gruntów podtorzy sprawił, że przeznaczony do modernizacji odcinek przekształcono okresowo w doświadczalny poligon torowy. Modernizacja w/w odcinka wynikała z potrzeby wzmocnienia nasypu o wysokości 5m, którego podłoże stanowią słabonośne grunty pradorzecza rzeki Wisły. Górną warstwę nasypu tworzyły uplastycznione iły i gliny, zaobserwowano także występowanie tiksotropii.

Modernizację odcinka torów od 50,9 do 51,1km wykonano w dwu etapach, w pierwszym zmodernizowano tor nr 2 a w drugim tor nr 1. Geosiatki rozkładano w kierunku prostopadłym do osi torów. Pozwoliło to na instalację sekcji geosiatek w taki sposób aby po zdjęciu warstwy podtorza toru nr 1 i rozciągnięciu geosiatki do wymiaru nominalnego a następnie doszycie części sekcji uzyskanie wymaganej projektem szerokości wzmocnienia 7,2m.
Takie postępowanie umożliwiło uzyskanie jednolitej warstwy wzmacniającej dla obu torów oraz prowadzenie z ograniczoną prędkością ruchu na sąsiadujących torach.

Łącznie do modernizacji obu torów użyto 142 sekcje GEOWEB o powierzchni ponad 2100m2 o wymiarach w pozycji rozłożonej 6,1m x 2,44m x 0,2m. Pod geosiatkami komórkowymi ułożono geowłókninę, kilkucentymetrową warstwę piasku oraz 3 poziome przepusty. Łączna grubość podsypki oraz warstwy wzmacniającej była równa 0,65m.
Po uzupełnieniu tłucznia i podbiciu rozjazdów oraz torów oddano oba tory do eksploatacji z początkową prędkością 30 km/godz. stopniowo osiągając w maju 1997 roku prędkość rozkładową 120 km/godz.

Modernizację torów przeprowadzono w okresie od 13 listopada do 10 grudnia 1996 roku. Korzyści wynikające z użycia systemu GEOWEB poza niższymi kosztami to min. wykonywanie modernizacji bez przerywania ruchu na sąsiadujących torach, krótki czas modernizacji oraz zminimalizowanie osiadania. Obecnie po blisko dwu latach od modernizacji ruch kolejowy prowadzony jest bez ograniczeń z zakładaną prędkością rozkładową.